تبیین ادراک پرستاران از ایمنی بیمار در بخش‌های روان‌پزشکی: یک مطالعه کیفی

مقدمه: رخدادهای ایمنی متعدد و متنوعی برای بیماران در بخش‌های روان‌پزشکی روی می‌دهد که تبعات و عوارض نامطلوب جسمی و روانی را برای آن‌ها به دنبال دارد. پرستاران این بخش‌ها بیشترین نقش را در مراقبت از بیماران بر عهده‌دارند. مطالعه حاضر باهدف تبیین ادراک پرستاران این بخش‌ها از ایمنی بیمار انجام گردیده است. روش کار: این تحقیق از نوع کیفی به شیوه تحلیل محتوی قراردادی با روش استقرایی است که طی آن 19 پرستار از مرکز روان‌پزشکی رازی در تهران و شفای رشت و بخش روان‌پزشکی بیمارستان آتیه از سال 1394 لغایت 1395 به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و در مطالعه مشارکت کردند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از روش مصاحبه فردی عمیق نیمه ساختارمند استفاده شد. یافته‌ها: از آنالیز مستمر و مقایسه داده‌ها سه‌طبقه اصلی "رفتارهای پرخطر بیماران" " فضای ناایمن بخش " و "مخاطرات ناخواسته " شناسایی شد، هرکدام از این طبقات شامل تعدادی زیر طبقه می‌باشند. ادراک روان پرستاران از ایمنی بیمار در بخش‌های روان‌پزشکی با درون‌مایه "بیماران ناآرام- خطرسازان بالقوه " انتزاع گردید. نتیجه گیری: با توجه به ماهیت بیماری روان و با در نظر گرفتن نقش خود بیماران در رخدادهای ایمنی، مراقبت از ایمنی بیمار در بخش‌های روان‌پزشکی موضوعی متفاوت و چندجانبه است. بکار گیری تعداد کافی و مناسب کارکنان پرستاری، ایجاد دانش و آمادگی لازم در پرستاران و استفاده از امکانات مناسب برای ارتقاء ایمنی بیمار در این بخش‌ها ضروری است.